Vanuit Chang Mai via Ayuthaya weer in Bangkok

Hai allemaal,

Inmiddels ben ik weer terug in Bangkok bij Edith! Zaterdagmiddag ben ik na het bezoeken van de tempel naar het hostel terug gegaan. Daar heb ik twee hele aardige nederlanders ontmoet,Sarah en Kees. Ze hebben bijna zes maanden door Azie getrokken en gaan eind deze week weer naar Nederland. Het was echt leuk om met ze te kletsen over alles wat ze gedaan en gezien hadden. Het was zowiezo leuk om even lekker in het nederlands te praten met mensen. Want ik praat en lees hier bijna alleen maar engels. Soms wel vermoeiend. Zeker als iemand niet begrijpt wat je bedoelt en je alleen maar een beetje stom naar de ander kan lachen. Sarah en Kees zaten al een aantal dagen in Ben Guesthouse en kende ook al een aantal andere mensen daar. Dus s'avonds zaten we met een vrij grote groep buiten. Heb ook een jongen, Dave leren kennen die over 1,5 week naar Vietnam gaat om daar te fietsen. We hebben email adressen uitgewisseld dus wellicht zie ik hem in Vietnam weer. Ik hoop alleen dat hij beter is in fietsen dan op de scooter rijden want, hij was die dag van zn scooter gevallen en zn armen en benen lagen echt helemaal open. Zondagochtend ben ik naar het Chang Mai National Museum gegaan. Om toch nog een beetje meer te weten te komen over de bergvolkeren. Naast het museum lag (hoe kan het ook anders) een tempel, Wat Jet Yot. Deze tempel is geinspireerd op een tempel in India. Bij deze tempels stonden 7 verschillende boeddha's met daarvoor een hele rij bakjes waar mensen muntjes in gooien. Waarom dit precies is weet ik niet. Maar ik heb dit al wel bij meerdere tempels gezien. Volgens mij is er een boeddha voor elke dag van de week, en de houding van de boeddha geeft verschillende fases weer uit het leven van Boeddha. Bv. een zittende boeddha mediteert of leert iets enzo. Deze Wat lag vrij afgelegen dus er waren geen andere toeristen. Bij de tempel kreeg een groep kinderen muziekles. Toen ik er een tijdje bij stond te luisteren kwam de meester naar me toe om een praatje te maken. Hij wilde weten waar ik vandaan kwam en of ik getrouwd was. Aangezien dat niet het geval is doopte hij me voor het gemak tot Miss Holland :-). Zo stelde hij me ook voor aan een collega die er even bij kwam staan. Hij begon een heel verhaal over zijn broer phil, terwijl hij naar de lampen wees. Wat hij bedoelde is dat hij Holland kende van Philips... Ja, dat was me ook niet meteen duidelijk. Maar zo zie je maar we zijn niet alleen bekend van de tulpen en klompen. In de middag heb ik mn spullen gepakt voor mn vertrek richting Ayuthaya, want om 17.50 zou mn trein gaan. Eenmaal in de trein kwam ik erachter dat de batterij van mn telefoon bijna leeg was en aangezien dat ook mn wekker was moest ik dus iets bedenken waardoor ik zeker zou weten dat ik op tijd wakker zou worden. Want de trein zou om 05.00 stoppen in Ayuthaya. En ze roepen niet om bij welk station je bent. Het meisje naast me zou haar telefoon om half vijf zetten zodat ik iig op tijd de trein uit zou kunnen. Natuurlijk kon ik niet echt goed slapen en schrok ik steeds wakker. Uiteindelijk kwamen we aan in Ayuthaya. Ik en nog twee andere mensen moesten hier de trein uit. Toen we uitstapte dacht ik echt dat ik in een slechte actiefilm terecht gekomen was. Toen de deur opengin zag ik geen station maar gewoon een andere trein. Stond ik daar met twee andere mensen en al mn rotzooi tussen twee treinen om half 6 s'nachts! We moesten de stilstaande trein voor ons inklimmen om uiteindelijk op het station te komen. Ik had een heel stil en verlaten station verwacht. Maar op en voor het station was het echt een drukte van belang. De enige taxichauffeur die voor het station stond vond ik niet echt een betrouwbare taxi chauffeur dus ik besloot op het station even te blijven wachten. Dus zat ik daar om kwart voor 6 naast de toiletjuffrouw (druk bezig stappeltjes te vouwen van het toiletpapier) met op de achtergrond de thaise versie van sky radio. Na een tijdje besloot ik eens te kijken of er al een betere taxixchauffeur geariveerd was. Uiteindelijk werd ik om kwart over 6 de gesloten poort van mn hostel afgezegd. Niemand deed natuurlijk open, dus de taxichauffeur belde voor mij het nummer van het hostel. Uiteindelijk kon ik naar binnen en vertelde de dame van het hostel me dat ik maar even op het balkon moest wachten tot 12 uur omdat mn kamer nog niet klaar was. Ze dacht dat ik perse een kamer met eigen douce en toilet wilde en die had ze nu niet vrij. Maar een kamer met een gedeelde douche en toilet was er wel. Dat leek me prima. Toen ik uiteindelijk op mn bed lag viel ik meteen in slaap.

Zondagochtend was ik om 9 uur alweer wakker en klaar om Ayuthaya onveilig te maken. Ayuthaya is de oude hoofdstad van Thailand, en daarvoor was Sukhothai de hoofdstad. Ayuthaya ligt op een eiland en was daarom goed te verdedigen voor aanvallen van soldaten uit Birma. Na twee jaar lang vechten lukte het toch Ayuthaya te veroveren en vluchten de leiders naar het huidige Bangkok. In Ayuthaya zijn veel overblijfselen van oude tempels te vinden. De eerste oude tempel die ik wilde bezoeken was de Wat Chai Wattanaram. Dit is een van de grootste overgebleven tempels. Deze Wat ligt net over de rivier en het verste bij mn hostel vandaan. Aangezien ik alle Wat's per fiets wilde bezoeken besloot ik met deze te beginnen. Het fietsen leek prima te gaan. Maar toen ik eenmaal over de brug gefiets was begon de ellende. Mn ketting ging van mn fiets. Gelukkig werd ik geholpen door een vriendelijke thaise meneer. Twee meter lang ging het prima, en daarna ging mn ketting er weer af. Het was zo warm en ik was zo moe dat ik het echt gehad had toen. Dus ik dacht, laat maar ik ga wel lopen. Toen ik uiteindelijk bij de Wat aan kwam heb ik eerst een half uur zitten bijkomen op een bankje. Toen ik een beetje bijgekomen was zag ik een cameratas naast me staan. Maar niemand van wie die tas kon zijn. De taise 'bewaker' naast me had ook geen idee. Dus besloten we een naam of telefoonnummer te zoeken. Uiteindelijk vonden we een kaartje met een emailadres en een naam, Ria en Gerrit. Nederlanders dus! Ik stelde voor aan de bewaker om de camera mee te nemen zodat ik Ria en Gerrit kon mailen. Maar de bewaker had duidelijk andere plannen en wilde hem niet afgeven. Ik besloot dan maar gewoon te blijven zitten, misschien zouden ze nog terugkomen. En zolang ik er nog zou zitten zou die thaise bewaker er niet zomaar vandoor gaan met de camera. Zo gezegd zo gedaan, en ja hoor! Binnen een half uur kwamen Ria en Gerrit aan scheuren in hun witte jeep. Helemaal blij natuurlijk dat ze hun camera terug hadden. Erg bij met mijn hulp bla bla. Want konden ze doen om me te bedanken.. Nou, de fiets in de auto brengen en me bij mn hostel afzetten leek me wel een goed idee. Dus Ria en Gerrit hebben me teurggebracht naar het hostel en daar heb ik mn fiets omgeruild en ben de andere tempels gaan bezoeken op mn fietsje. De tweede tempel, Wat Phanan Choeng is nog in gebruik. In deze tempel is een 19 meter hoog boeddha beeld te bewonderen. De tempel is opgedragen aan chineese zeelieden en in de weekende komen er altijd veel pelgrims uit Bangkok. Het was dan ook verschrikkelijk druk. De pelgrims kopen oranje doeken van de monikken en wikkelen met zn alle de boeddha in deze doeken. Echt heel bijzonder om te zien. De chineese invoeden waren ook zeer duidelijk zichtbaar. Echt heel hele mooie en bijzondere tempel, ook omdat er hier heel veel gebeurde. Zeker mn fietstocht waard. Ik heb hierna nog een andere tempel bezocht en daarna was ik echt helemaal gaar en ben ik naar mn hostel gegaan.

Vanochtend na het ontbijt ben ik met de minibus naar Bangkok gegaan. Deze busjes gaan elke 20 minuten. Eenmaal in Bangkokg heb ik meteen de taxi genomen naar de Vietnamese ambassade. Precies om 11.30 stond ik voor de deur. En van 11.30 tot 13.30 is de ambassade dicht. Met mn rugzak op ben ik de eerste Starbucks binnengestapt die ik kon vinden en heb daar twee uur gewacht. Uiteindelijk heb ik mn visum aangevraag en kan ik hem morgen al ophalen. Woendag en donderdag wil ik naar Kanchanaburi, bekend van de bridge over the river Kwai en dan is mn plan om zaterdag naar Hanoi te vliegen.

Tot zover mn belevenissen. Iedereen trouwens bedankt voor alle leuke en lieve berichtjes! Echt heel leuk om te lezen!

Kus Joyce