Aan een parachute boven de Zuid Chineese zee

Hai allemaal,

Ben nu nog in Nha Trang, en over een kwartiertje gaat m'n bus richting Mui Ne. De laatste keer dat ik een berichtje schreef was mijn plan om na Hoi An naar Dalat te gaan. Maar ik heb uiteindelijk besloten om Dalat over te slaan en vanuit Hoi An richting de kust te gaan, eerst naar Nha Thrang en vervolgens naar Mui Ne. En vanuit Mui Ne wil ik uiteindelijk richting Saigon.

Maar goed, terug naar Hoi An. Ik heb s'avonds erg gezellig gegeten met Muriel (de lerares), was echt leuk om met iemand te kletsen en ervaringen uit te wisselen. De volgende dag zijn we samen naar de ruines van My Son gegaan. Om eerlijk te zijn vond ik de ruines van My Son erg tegenvallen. Ze waren heel klein en niet erg indrukwekkend. De ruines die ik in Thailand gezien had waren veel mooier en indrukwekkender. In de bus terug naar Hoi An ontmoeten ik twee nederlanders. Ik vertelde over m'n reisplannen o.a. naar Maleisie. En ze hadden nog een hele goede tip voor een heel mooi eiland voor de kust van Maleisie. Terug in Hoi An heb ik hele tijd op het terras gezeten met m'n boek. De temperatuur hier is hier inmiddels een stuk hoger dan in het noorden, en een uurtje of twee is het eigenlijk te warm om iets te doen. Het oude centrum van Hoi An is trouwens super leuk en mooi. Overal mooie, oude huisjes in allerlei kleuren. Kleine straatjes en leuke kroegjes. In Hoi An maken ze ook lampionen, die zie je in het centrum dan ook overal. Aan huizen, bruggen etc. Ik was erg aan het twijfel of ik wel of niet naar Dalat zou gaan, og dat ik richting het strand zou gaan. Dalat ligt meer in het binnenland (bergen) en je kunt daar trekkings doen. Maar aangezien ik al een trekking in Sapa gedaan had leek het me niet zo leuk om weer een trekking te doen. Maar aande andere kant, het scheen wel weer erg mooi te zijn in Dalat. Uiteindelijk na lang wikken en wegen toch besloten niet naar Dalat te gaan. Het strand van Nha Trang en Mui Ne was toch verleidelijker dan de bergen van Dalat. S'middags ontmoeten ik een duits meisje dat ik nog kende vanuit Hue omdat we samen de perfumed river tour gedaan hadden. Die avond ben ik met haar gaan eten, en ook dat was erg leuk. Het is wel grappig dat je s'ochtends geen idee hebt met wie je s'avonds aan tafel zit! Ze vertelde dat er nachtbussen naar Nha Trang gaan. Dat leek me wel een goed idee. Dus heb ik na het eten nog geregeld dat ik donderdag nacht met de bus richting Nha Trang zou gaan. Dat is dus wel heel lekker aan allleen reizen, ik hoef met niemand te overleggen, ik gooit ter plekken m'n plannen om en ga! Ik ben hier in Hoi An heel veel aangesproken door vrouwen die allemaal jaloers zijn op m'n lichte huid. Ze willde allemaal aan m'n arm voelen. Een lichte huid vinden ze hier erg mooi. Waarop ik voorstelde te ruilen omdat ik wel graag hun kleurtje wilde hebben. Spontaan kreeg ik allemaal knuffels en wrijven ze hun armen tegen me aan in de hoop dat het lukt om het kleurtje over te brengen. Ik heb heel leuk met ze zitten praten, en ze waren zo aardig om helemaal gratis m'n hand te lezen en m'n toekomst te voorspellen. En uiteraard zagen ze alleen maar goede dingen. Ze wisten ze me te vertellen dat ik maar een keer ga trouwen en dat ik twee kinderen krijg. Een jongen en een meisje. Nou dat is natuurlijk erg prettig om te weten ;-).
de volgende dag heb ik niet veel bijzonders gedaan, beetje rondgelopen en gelezen. Heb inmiddels ze;fs kunnen afdingen op ijs, water en m'n hotelkamer. Rond twee uur, valt de hitte echt als een deken over de stad. Mensen blijven binnen of zitten een beetje uit het raam te staren. Op de markt liggen de vrouwen tussen het fruit te slapen en in de winkels slapen ze op kleine bankjes met een krant als deken. De scooterdrivers liggen half over hun scooter in een soort coma, en bijna automatisch gaat hun arm omhoog als er een toerist in de buurt is, en moppelen ze bijna onverstaanbaar, scooter madam? Bij de haven liggen de schippers in hun bootjes op in hun hangmat aan de kade. Alleen de toeristen maken op het heetst van de dag wandelingen door de stad. Ik zat rustig een boekje te lezen in een klein kroegje, valt er echt opeens vanuit het niets een gekko van het plafon, precies midden op m'n boek. Gelukkig schrok hij ook, en was hij snel weg. Dus.. ja Gerard, ik heb al een aantal beesten gezien. In Thailand heb ik ook al een grote spin (4 cm) op m'n voet gehad. S'avonds heb ik de nachtbus van 19.00 vanuit Hoi An genomen richting Nha Trang. Ik had al wel verhalen gehoord over de nachtbus, Dat je niet goed kon slapen in de nachtbus, dat dr chauffeurs erg slecht waren enzo. Dus ik was wel enigzins voorbereid. De veren van mijn stoel staken half door de bekleding heen, De chauffeur reed zo belachelijk hard, dat iedereen echt in z'n stoel zat te stuiteren en ik heb ook echt geen oog dichtgedaan in de bus. Gelukkig zater er twee nederlandse mannen in de bus. Eentje werkt bij het pensioenfonds en de ander was leraar aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Dus ik heb een groot deel van de reis gezelig met hun kunnen kletsen. Ze waren beide kort geleden nog in indonesie geweest en raden me toch wel een beetje af om die kant op te gaan. Omdat het toch wel een stuk Islamitischer geworden was dan een aantal jaren geleden. Sommige stukken schijnen nu echt niet zo gezellig meer te zijn. Eerst had ik wel zoiets van, hmmm misschien moet ik Indonesie dan maar laten gaan. Maar goed, ik denk dat ik gewoon toch die kant op ga en goed luister naar want mensen daar in de buurt zeggen, en als het echt te link is, ga ik misschien naar Borneo.

Na de vermoeiende busreis kwamen we rond 6 uur s'ochtends aan in Nha Trang. We werden voor een hostel afgezed, maar ik wilde niet in dit hostel slapen maar in een ander. Van de buschaufferu had ik begrepen dat hij ook nog in een andere straat zou stoppen, en dat was precies bij het hostel dat ik graag wilde. Dus tewijl de hele bus leeg liep en iedereen slaafs uitstapte waar de buschauffeur gestopt was, bleef ik zitten. Een engels meneer vroeg waarom ik niet uitstapte, en nadat ik hem uitgelegd had dat de bus ook nog ergens anders zou stoppen riep hij z'n vrouw terug en kwamen er nog een aantal andere mensen terug. Die dus allemaal afgingen op wat ik ze vertelde. Ik had vanaf het moment dat we Nha trang binnenkwamen op de kaart bijgehouden waar we waren, dus ik kon iedereen vertellen waar we nu waren, waar het strand was en waar de volgende stop zou zijn. Ik denk omdat ik alleen ben je extra goed vraagt en oplet waar je heen moet en want de manieren zijn om ergens te komen. Terwijl veel mensen die samen reizen er beide vanuit gaan dat de ander wel weet waar ze zijn en hoe het moet. Met als gevolg dat ze elkaar volgen, en op de stoep voor een hostel hele discussies hebben over waar ze heen moeten, welke hostel ze nemen etc. In de tussentijd ben ik dan al m'n eigen weg aan het gaan, of heb ik het anders geregeld. Erg grappig om te zien! Vanaf de volgende bus stop naar het hostel wat ik wilde was ongeveer een minuut lopen, en nadat ik m'n spullen in de kamer gebracht had, ging ik richting het strand voor een ontbijtje. M'n ontbijtje viel niet heel goed en dat samen met m'n slaaptekort was niet echt een goede combinatie. Dus na m'n ontbijt ben ik in m'n hostel op het mega tweepersoonsbed in slaap gevallen en werd ik pas rond half 3 s'middags wakker. Daarna nog even naar het strand gegaan. Nog een poging gedaan een oude man engels te leren, door hem te laten voorlezen uit mijn boek, en daarna weer terug naar het hostel. Toen ik net onder de douche vandaan kwam viel alle stroom uit, en toen ik naar beneden ging liepen toevallig de twee zwitserse meisjes langs met wie ik in Sapa de trekking gedaan had. Uiteindelijk zijn we aan het strand nog wat gaan drinken en daarna naar bed gegaan.

Zaterdag lekker uitgeslapen en om 10 uur richting het strand gegaan. Was echt heerlijk aan het strand. Lekker zonnetje, beetje een windje.... helemaal goed. Maar zoals de meeste van jullie wel weten, ben ik niet echt een type dat de hele dag op het strand kan liggen, en in de middag had ik zoiets van hmm, ik moet even wat doen wat ik wordt een beetje gek van het stil liggen. S'ochtends had ik een aantal mensen zien parasailen en dat leek me wel wat. Het bleek ook helemaal niet duur te zijn (tien euro). Op het stranbd had ik inmiddels ook weer het duitse meisje uit Hue en Hoi An ontmoet, dus ik had meteen iemand die foto's zou kunnen maken als ik zou gaan parasailen. Toen ik terug was in m'n hostel om m'n camera en geld te halen, liet ik m'n camera vallen. En die doet het dus nu niet meer. Ik heb een wegwerpcamera gekocht zodat ik het parasailen wel kon laten fotograferen. M'n camera ga ik in Saigon laten maken. Weer terug op het strand kreeg ik eerst een reddingsvest om, vervolgens moest ik een soort tuigje om wat bevestigd werd aan de parachute. Een ander touw werd aan de speedboot vast gemaakt. Moet eerlijk zeggen dat ik toch wel een beetje zenuwachtig werd toen ik daar zo stond. Ik kreeg verder ook niet iets van een instructie ofzo. Die vietnamees die me hielp, kon me alleen maar vertellen dat ik me goed moest vasthouden. Ja, dat was ik ook wel van plan, en kon ik natuurlijk zelf ook wel bedenken. Dus daar had ik weinig aan. Inmiddels waren er allemaal mensen aan het kijken hoe ik omhoog zou gaan en wat er precies zou gaan gebeuren. Toen ik eenmaal vast zat starte de speedboot z'n motor. De parachute kwam los van de grond en ik moest richting de zee rennen. Binnen een paar tellen kwamen m'n voeten los van de grond, en daar ging ik!!! Het ging heel snel, en binnen no-time zweefde ik z'n 25/ 30 meter boven de zee. Ondertussen had ik echt een super uitzicht op de kustlijn van Nha Trang en de bergen erachter. Het was echt geweldig. Ik hing daar en riep alleen maar, gaaf! gaaf! gaaf! Ik hang gewoon aan een parachute boven de zuid chineese zee in Vietnam. Had ik nooit vooraf kunnen bedenken! Het landen ging wat minder snel. Steeds als de speedboot vaart minderde om mij te laten zaken en ik echt bijna bij de grond was kwam er weer een windvlaag opzetten die me weer omhoog liet gaan. Terwijl onder me een heel groepjes vietnameese met me mee rende en probeerde m'n been vast te pakken, zodat ze me naar beneden konden trekken. Uiteindelijk ging het helemaal goed, en kwam ik weer netjes op de grond terrecht. Het was echt heel leuk om te doen!! Zeker voor herhaling vatbaar! S'avonds ben ik met mijn fotograaf ;-) nog wat gaan drinken bij de Sailersclub. Super mooi en relatief duren strandtent. Met heerlijke wegzak stoelen, palmbomen kleine fonteintjes en heerlijke muziek.

Ik kan hier geen foto's aan m'n bericht toevoegen, maar zodra ik de kans heb zal ik dat zeker doen! Ze hebben hier trouwens vrij weinig grote ketens. dus geen McDonalds, Burgerking of Starbucks! Misschien in Saigon, maar ik denk het niet!

Liefs Joyce