Getting into Cambodja

Hai iedereen.

Inmiddels ben ik in Cambodja.

Zoals ik had verteld zou ik donderdagavond gaan eten met Rob. Dat was echt super leuk en gezellig. Even lekker bijpraten in het nederlands is toch wel heel lekker. Na het eten hebben we nog wat gedronken op het Sheraton hotel met heel mooi uitzicht over de stad.

De volgende dag om acht uur ging m'n boot richting de Mekong rivier. Nog even afscheid genomen van Mascha (nederlandse meisje) en toen die kant op gegaan. De Mekong rivier is voor Vietnam en de omringende landen een erg belangrijke rivier. De rivier begint in Nepal en loopt o.a. door China, Thailand, Laos en Cambodja. De bus bracht ons eerst naar het plaatsje My Tho aan de Mekong rivier. Vanaf daar gingen we met bootjes de rivier op richting een plaatselijke markt. Na het bzoek aan de markt hadden we de lunch op het Dragon eiland. In de Mekong rivier liggen vier eilandjes die allemaal de naam hebben van een heilig dier. Dit zijn de draak, schilpad, eenhoorn en adelaar. Tijdens de lunch heb ik gezellig met twee duitse jongens en een australisch meisje zitten praten. De trip ging verder naar de Coconutfactory. Hier werden van het sap van de kokosnoot hele lekker snoepjes gemaakt, maar ook olie en andere dingen. Leuk om te zien, en erg lekker om te proeven. Ze gebruiken de buitenkant van de kokosnoot hier trouwens als theemuts. Ze zagen de bovenkant van de noot af, slaan er een spijker in en voila... een theemuts. De laatste stop van de dag was in Cantho (de grootste stad in het Mekong gebied. Inmiddels was er bij een wissel van de bussen een nederlandse jongen (Jani) bij de groep gekomen. Met hem ik heel gezellig gekletst en s'avonds ben ik met hem en m'n australische roommate uit eten geweest. Na het eten ben ik met die jongen terechtgekomen in een disco in Cantho. Was erg leuk, omdat we de enige buitenlanders waren en we vol belangstelling aangekeken werden. Jani draait in Amsterdam wel eens al DJ en toen ze daarachter kwamen, werd hij meteen achter de draaitafel gezet.

De volgende dag zijn we s'ochtends vroeg naar de grootste floating market van het Mekong gebied gegaan. Met hele kleine bootjes gingen we tussen de grote schepen door. Mensen verkopen echt van alles vanaf de boot. Kokosnoten, ananassen, kippen etc. Vervolgens zijn we naar een rijstfabriek gegaan en hebben we o.a. gezien hoe rijstpapier gemaakt wordt. Na de lunch ben ik terug gegaan naar Saigon.

Zondagochtend om half 9 zou de bus richting Cambodja vertrekken. Toen ik zaterdagavond laat terugkwam in Saigon wilde ik nog geld wisselen maar toen waren de wisselkantoren al dicht. Maar zondagochtend om 8 uur zouden ze open gaan. Dus ik na het ontbijten met al m'n dongs en m'n zware tas richting het wisselkantoor. Ik heb het echt bloedheet en was ook niet helemaal uitgeslapen zegt dat meisje, nee hoor... zondag zijn we dicht. Nou, ik werd echt boos. Ik had echt zoiets van, mens je zegt gister nog tegen me dat je vandaag open ben. Ik zag mezelf al nog een dag in Saigon blijven omdat ik geen geld kon wisselen om m'n visum voor Cambodja aan de grens te kunnen betalen. Vervolgens toen ik boos wegliep kwam ik erachter dat m'n paspoort nog in het hotel lag. Ze houden hier in Vietnam de paspoorten van de gasten altijd bij de receptie. Dat moet van de overheid. Dus ik weer helemaal terug, met die zware tas en in een humeur op op te schieten. Paspoort gehaald en weer terug op zoek naar een ander wisselkantoor, gelukkig gevonden. En uiteindelijk zat ik wel netjes om 8.30 in de bus richting de grens.
Wij waren het eerste busje dat bij de grens kwam. Ik stond als derde in de rij en het heeft een half uur geduurd voordat ik aan de buurt was. Ze waren zo zo onwijs langzaam!! Eerst moet je natuurlijk Vietnam uit. En na een stukje niemandsland mag je weer in de rij aansluiten om Cambodja binnen te gaan. En ik moest ook nog en visum regelen. Uiteindelijk was iedereen rond 13.00 door de douane en kon de rit richting Phnom Penh beginnen. Onze bus was duidelijk van mindere kwaliteit dan de bussen in Vietnam. Maar goed hij reed. En ik moet zeker onze gids een compliment maken, want hij was echt helemaal op z'n paasbest gekleed. Hij had een geweldig mooie witte kreuk blouse aan met een knalroze bloempatroon, zwarte leren stropdas, broek met een vouw, nette schoenen en een paar opvallende ringen om z'n vingers. Echt als alle mensen hier in Cambodja er zo uitzien dan wordt het zeker leuk ;-). Onderweg begon het plotseling heel hard te regenen. Binnen no-time was de met name zanderige weg veranderd in een compleet modderparcoure. Onderweg zag ik allemaal grote vrachtwagns met mensen op het dak die onder grote bouwzeilen en stukken plastic bescherming zochten tegen de regen. We moest met de bus op een pondje naar de andere kant en bij de aanlegsteiger liepen allemaal kinderen. Ze probeerde onze aandacht te trekken door tegen de bus te slaan en met steentjes tegen de ruit te gooien. Twee kinderen hadden geen armen meer een eentje miste een been. Een klein jongetje liep met z'n zusje op z'n arm door de stromende regen om geld te bedelen. Echt zo, zo zielig om te zien. Op allerlei plekken langs de weg zag ik grote gaten in de grond, de gids vertelde dat dus vaak plaatsen zijn waar landmijnen ontploft zijn. Tijdens het regime van Pol Pot zijn er overal door Cambodja landmijnen verstopt en nu nog steeds vallen hierdoor slachtoffers.
Eenmaal in Phnom Penh aangekomen heb ik snel m'n spullen in m'n hostel neergelegd en ben ik gaan eten, en vervolgens heb ik op bed m'n boek uitgelezen en ben ik gaan slapen, ik was helemaal gesloopt na z'n dagje in de bus.

Maandagochtend wilde ik ontbijten aan de Tonle Sap rivier. Dus ik met de scooter richting de rivier. Terwijl is aan m'n ontbijt was een meneer aan de andere kant van de straat heel hard bezig m'n aandacht te trekken. Negeren werkte niet en na een tijdje raakte we aan de praat. Uiteindelijk heb ik met hem afgesproken dat hij me morgen naar de killing fields (net buiten de stad) en het Tuol SLeng Museum gaat brengen voor 3 dollar. Een zelfde tour van het hotel kost 5 dollar. En het lijkt me veel leuker om op de scooter deze tour te maken dan weer in de bus te zitten met een hele groep andere backpackers. Dus m'n privechauffeur en persoonlijke fotograaf komt me morgen om 9 uur ophalen bij m'n hostel. Na de lunch wilde ik naar het paleis en de zilvere pagoda gaan maar na een beetje rondlopen kwam ik bij een grote markt terrecht. Omdat het daar erg leuk was besloot ik wat te drinken. Daar raakte ik aan de praat met meneer Kim. Een cambodjaan met een Amerikaans paspoort. Hij had tot z'n 13e in Cambodja gewoond en was daarna naar AMerika verhuist. Nu was hij met z'n hele gezin weer terug in Cambodja. We hebben wel een uur zitten kletsen. Hij vertelde o.a dat zin twee kinderen in Phnom Phen op een priveschool zitten en dat ze daar altijd mensen zoeken die goed engels spreken en er als lerares willen werken. Ik heb hem gevraagd op ik een keertje op die school zou kunnen kijken, en dat was geen enkel probleem. Dus as maandag ga ik daar met hem kijken. Lijkt me leuk om te zien, ook omdat ik al zoveel mensen ontmoet heb die in Azie als lerares werken. S'middags zat ik een broodje te eten bij The Cambodian Children's Life Association. Een organisatie die met de opbrengst van het restaurant en de hulp van vrijwilligers onderdak en opleiding biedt aan kinderen die door de oorlog wees geworden zijn. Ik vroeg aan de eigenaar of ik misschien en dagje kon helpen ofzo. En wat wil het toeval..... woensdag gaan de kinderen een iets leuks doen en ik kon wel mee als vrijwilliger om een dagje te helpen. Helemaal leuk natuurlijk. Dus dat was inmiddels m'n derde afspraak van de dag. Ondertussen was een klein meisje (Lyly) bij me komen zitten. Ze sprak redelijk engels. Ze zat met grote ogen naar m'n broodje te kijken. Echt zo erg. Dat ik haar de helft van m'n broodje maar gegeven heb. Na de lunch wilde ik naar het National Museum. Lyly liep een heel stuk mee. Onderweg kocht ik nog drinken voor ons alle twee en een haarelastiekje voor haar en daarna namen we afscheid. Het Nationaal museum zit een een heel mooi gebouw. Ze hebben de grootste collectie Khmer kunst in zo azie en dat was erg mooi om te zien. Een goed voorproefje op Ankor Wat. Bij sommige beelden kreeg ik van de bewakers een sateprikker met bloemen, die je dan als offer bij een bepaald beeld kon leggen. Na het museum ben ik naar het hostel gegaan.

Dindagochtend werd ik precies om 9.00 opgehaald door m'n chauffeur voor die ochtend. Zoals afgesproken bracht hij me eerst naar de Killing Fields, 15 km buiten Phnom Phen. Toen we onderweg even stopte om te tanken stelde hij nog voor dat het misschien slim was als ik ook een mondkapje zou kopen. Maar dat leek me niet zo nodig.... eigenwijs he! Want de weg vanuit Phnom Phen naar de Killing Fields was van zand en zat vol gaten en kuilen. Met als gevolg dat elke keer als we werden ingehaald door een vrachtwagen ik in het stof zat te happen. Kijk tot nu heb ik ook alleen maar achterop de scooter gezeten in grote steden met asfaltwegen. En dit was wel even heel wat anders. Maar goed uiteindelijk zijn we veilig en wel bij de Killing Fields gekomen. En dat was echt heel erg indrukwekkend, werd er wel een beetje stil van. Er zijn 129 massagraven hier waarvan er z'n 40 nog niet geopend zijn, o.a. omdat ze in de rivier liggen. Tot nu toe zijn er z'n 9000 mensen hier om het leven gekomen. In het midden van het terrein staat een groot monument, een toren met allemaal schedels erin. En onderin allemaal kledingstukken die gevonden zijn. De schedels zijn verdeeld. Kinderen van 8 tot 12, vrouwen van 40 tot 60 etc. Echt heel heftig om te zien. Op sommige plekken in de grond steken stukken bot uit en kledingresten. Na het bezoek aan de Killing Fields bracht m'n chauffeur me naar de andere kant van Phnom Phen waar het Tuon Sleng museum. Dit was vroeger een school die onder het regime van de Rode Khmer gebruikt werd als geheime gevangenis. Al snel werd het, het grootste eindstation voor de gevangenen voordat ze naar de Killing Fields gebracht werden. Het meest indrukwekkende was een foto van een jongen die een nummer op z'n borst had, het nummer was gewoon met een veiligheidsspeld op z'n lichaam geprikt. Na al deze ellendige maar indrukwekkende beelden heb ik een lekker broodje gegeten bij de rivier. S'avonds na het eten heb ik nog wat gedronken in een leuk barretje en toe ik daarna terug kwam in m'n hostel was er voor de deur een pre-nieuwjaarsfeestje aan de gang. Dit betekende dat alle mensen uit het hostel voor de deur om een kamerplant met lichtjes aan het dansen waren. Het lukt me niet om snel naar m'n kamer te glippen dus ik heb ook de nodige rondjes om de kamerplant gemaakt.

Vanochtend wilde ik een bus regelen voor morgen naar het oosten van Cambodja. Ik had hier maandag al voor geinformeerd en er zouden bussen gaan die kant op. Vanochtend bleek dat toch anders te zijn. Omdat het op 14, 14 en 16 april nieuwjaar is hier rijden er minder bussen. Er gaan morgen alleen maar bussen naar de kust. Dus ik heb nu een ticket voor naar de kust geboekt. Ik ga dus m'n cambodjaans oud en nieuw aan het strand doorbrengen! Om 11.30 had ik afgesproken om bij het restaurant van de New Cambodian Children Life Association aanwezig te zijn. Toen ik daar kwam waren ze net aan het lunchen en kon ik meteen een hapje mee eten. Lyly die maandag met me meegelopen was naar het museum kwam meteen naar me toen, en ze droeg gewoon het elastiekje dat ik haar gegeven had! Na de lunch gingen we spelletjes doen met de kinderen. Ik raakte in gesprek met een vrouw die al vier maanden in Cambodja was en helemaal betrokken bij het reilen en zeilen van het weeshuis. de oprichter/ eigenaar van het restaurant heeft toen hij klein was altijd op de vuilnisbuilt even buiten Phnom Phen gewoond. Hij was 5 toen Pol Pot aan de macht kwam. Hij heeft een aantal jaar in een opvangkamp voor kinderen gewerkt en na de oorlog is hij z'n eigen restaurant begonnen. Uiteraard ging dat niet zomaar, maar toen hij het eenmaal voorelkaar had besloot hij iets goeds te doen met de inkomten die hij had uit het restaurant. En toen is hij een weeshuis gestart voor kinderen die in de oorlog een of beide ouders zijn verloren. Inmiddels zitten er 23 kinderen in zijn weeshuis. De inkomsten voor het weeshuis krijgt hij buiten het toeristenseizoen om uit giften. Van deze giften kopen ze o.a. eten, schriften, tandpasta maar ook andere spullen. Ik heb net ook een rondleiding gekregen in het weeshuis en dat was wel goed voor m'n beeldvorming. Wat erg leuk is is dat ze alles wat ze kopen van giften voorzien van stickers met daarop de namen van de mensen van wie ze een kast of computer gekregen hebben. Die sturen ze ook per mail toe. Op die manier kan je dus letterlijk zien wat er met je geld gebeurt is. Ik heb zelf ook geld gegeven dus ik verwacht binnenkort ook een foto in m'n mailbox. Mochten jullie ook geld willen geven, laat het me even weten. Ik ga maandag weer even langs en dan kan ik het meteen afgeven. Ik pin het dan hier en jullie kunnen het op m'n rekening storten.
Ik heb nu in iedergeval met eigen ogen gezien hoe hard ze geld nodig hebben en wie de mensen zijn die het uitgeven!

Nou dit was het weer. Ik ga morgen lekker naar het strand en mail als ik weer in Phnom Phen ben!

Liefs Joyce