Van stoffige tempels naar parelwitte stranden

Hai iedereen,
Terwijl jullie dit lezen ben ik net terug van een aantal dagen heerlijk luieren op Phi Phi. Morgen nog een dagje strand in Krabi. Morgenavond ga ik terug naar Bangkok, en dan vlieg ik woensdag naar Singapore.

Maar de vraag is natuurlijk, hoe ben ik vanuit Cambodja aan deze supermooie stranden terecht gekomen? In m'n vorige bericht schreef ik dat ik nogal opzag tegen de reis van Siem Reap naar Bangkok. De verhalen die ik over de busreis gehoord had waren niet echt posititief en daarom had ik in bedacht dat ik wel een taxi kon nemen naar de grens. Maar de taxi naar de grens zou me 30 euro kosten. Dus leek het me handig de taxi met iemand te delen. Maar waar haal je zo snel iemand vandaag die ook naar Bangkok wil en het geen probleem vindt iets meer geld te betalen om sneller en comfortabeler naar Bangkok te komen?
Ik had in m'n hostel briefjes opgehangen met de vraag wie oh wie er een taxi naar de grens zou willen delen. Uiteindelijk reageerde er een man die ook zondag naar Bangkok wilde. En uiteindelijk ben ik zondagochtend om 07.00 met Franky ( monteur bij Mercedes-Benz in Frankfurt) in de taxi naar de grens gestapt. In het begin leek de weg wel mee te vallen, maar na een half uurtje kwamen we op een soort landweg vol kuilen en bobbels terrecht. De taxichauffeur reed met 60 km per uur over de weg waardoor we echt helemaal heen en weer geschud werden achterin. Het blikje cola dat ik wilde drinken eindigde ongeveer in m'n neus! Overal onderweg waren omleidingen omdat bruggen kapot waren of op instorten stonden en de weg voor ons was een grote rode stof wolk door de auto die voor ons reed.Na ongeveer 3,5 uur waren we bij de grens. Heel snel, als je weet dat de bus vijf uur over hetzelfde stuk doet. Na de grensovergang zijn we met een minivan met nog een aantal toeristen naar Bangkok gegaan. Om ongeveer vier uur was ik in Bangkok en rond half vijf bij Edith. Veel sneller dan verwacht dus! Het was echt heel leuk om Edith, Rob en de kids weer te zien. Lekker vertrouwd en natuurlijk heel veel bij te kletsen.

De afgelopen dagen had ik heel erg nagedacht over het laatste stuk van m'n reis. Waar zou ik heen willen, wat zijn plekken die ik echt wil zien en wat kan ik eventueel wel overslaan? M'n eerste plan was om via het zuiden van Thailand over land naar Maleisie te gaan en daar het regenwoud, de theeplantages en een aantal eilanden te bezoeken. Vervolgens via Kuala Lumpure naar Singapore te gaan en vanuit Singapore naar Indonesie te vliegen. Ik had van heel veel mensen gehoord dat Maleisie wel erg tegenviel als je vanuit landen als Vietnam en Cambodja komt. Daarom heb ik ervoor gekozen om na een paar dagen aan het strand bij Krabi terug te gaan naar Bangkok en vanuit Bangkok naar Singapore te vliegen (3/5 vlieg ik). Vanuit Singapore ga ik richting Kuala Lumpure. Van Kuala Lumpure wil ik naar Kutching op Borneo vliegen. En daarna richting Indonesie. Maandagmiddag heb ik m'n ticket naar Singapore geboekt en m'n treinticket naar Krabi geregeld. En s'avonds ben ik met Edith en Rob naar de bioscoop geweest. Dat was echt super. De stoelen in de bioscoop waren zo groot dat je er bijna met z;n tweeen in kon. Maar het leukste was dat je de stoel ook een steun voor je benen had. Dus ik leg op een soort mega sofa de film te bekijken, met een grote bak popcorn natuurlijk! We hadden de hele zaal voor ons alleen! En dat voor maar 6 euro!!! De film die we gekeken hebben was ' Failure to Launch'. Erg leuk!!! Voor de film begon moesten we staan en werd er een filmje vertoond over de thaise koning, compleet met volkslied en al!

Dinsdag heb ik s'o'ochtends lekker een pedicure en manicure gedaan. Heb n schitterende paarse nagels waardoor m'n benen nog bruiner lijken ;-). En s'middags zijn we naar een van de duurste shoppingmalls van Bangkok geweest. Mooi... mooi ech onvoorstelbaar! En we hebben een echt heerlijk (en dan bedoel ik ook echt HEERLIJK) ijsje gegeten. Dat was zonder twijfel het hoogtepunt van mijn dag!!! Ik ben niet zo veeleisend ;-) Ik heb ook de Starbucks al weer regelmatig met een bezoekje vereerd!

Woensdagochtend heb ik s' ochtends een heerlijke massage van een uur gehad. Voor maar 6 euro! Ik was dus helemaal ontspannen voordat ik de nahttrein inging richting Krabi. Toen de trein het station van Bangkok uitreed zaten er allemaal mensen echt letterlijk tussen de rails. Er waren echt complete terasjes en restaurantjes tussen de rails gebouwd. Echt heel raar, de trein reed echt vlak langs mensen die op hun dooie gemakje een bakje noodels zaten te eten. Om zes uur s'ochtends kwam de trein aan en werden we met een bus naar een verzamelpunt gebracht. En werd iedereen verdeeld. Reizigers voor Koh Samui, Krabi etc. Rond 10 uur was ik in Krabi. Heb de hele dag een beetje rond gelopen en gehangen. Krabi zelf is een beetje een duf plaatsje, maar het is het perfecte vertrekpunt om de eilanden hier in de buurt te bezoeken. Ik ben van plan morgen richting Phi Phi te gaan en dan bedenk ik daar hoe ik verder ga. S' avonds toen ik lekker in mn bedje lag bedacht ik dat ik nog even wat wilde pakken. Ik deed het licht aan en zag nog net vanuit m'n ooghoeken een hele dikke grote tor onder m'n tas schieten. Getver! Ik ben al niet echt een held met grote insecten maar goed. Ik bedacht dat hij waarschijnlijk net zo geschrokken was als ik en dat hij wel door een gaatje in de muur zou verdwijnen. Wel deed ik snel al m'n tassen goed dicht en zetten ik al m'n spullen op tafeltjes en stoeltjes. Hoe hoger hoe beter leek me. Ook leek het me beter m'n bed naar het midden van de kamer te duwen. Mocht er dan een beest vanaf de muur op het bed willen springen dan zou dat vast minder makkelijk gaan zo had ik bedacht. Dus ik weer m'n bed in... maar natuurlijk kon ik niet echt makkelijk in slapen. M'n teenslipper had ik naast op het bed gelegd zodat ik ze snel kon pakken mocht ik iets dood willen slaan! Ik sukkelde een beetje in slaap maar werd wakker omdat ik dacht iets te horen. Vanuit m'n ooghoeken zag ik links naast me op m'n teenslipper diezelfde dikke, vieze, grote tor! Echt gatverdamme! Ik stond meteen naast m'n bed. Dit was echt niet leuk mee. Hier kon en durfde ik toch echt niet meer te slapen. Het leek me het beste de mevrouw van het hostel om een andere kamer te vragen. Maar hoe moest ik naar buiten? Die tor had immers m'n enige paar schoenen ingepikt! Op m'n blote voeten naar buiten leek me geen optie wie weet wat ik nog mee zou tegenkomen buiten. Ik had nog twee plastic zakjes liggen. Dus die heb ik om m'n voeten gebonden en zo ben ik m'n huisje uitgestapt. De bewaker die buiten TV zat te kijken keek uiteraard wat vreemd op toen hij me met plastic zakjes aan m'n voeten naar buiten zag komen. Hij begrep nik van m'n hele verhaal. De mevrouw van het hostel gelukkig wel en zei ging mee naar binnen om te bekijken welk verschrikkelijk beest me uit mijn slaap aan het houden was... Ze wilde hem dood maken, maar hij was te snel en kon op tijd wegkomen. IK probeerde haar duidelijk maken dat ik de tor echt heel eng vond. For thai people no problem was haar antwoord. Met andere woorden, kind stel je niet zo aan! Maar ja, voor dutch people wel een problem. Ze zei dat ik anders het licht maar moest aan laten en dat ik de bewaker moest roepen als ik weer een beest zag. Alles goed en wel, maar die enge tor was dus niet dood! Ik weer m'n bed in, nadat ik alles bekeken had... zelfs onder het matras. Geen tor! Slapen ging natuurlijk niet.... steeds keek ik om me heen en dacht ik iets te voelen.Had m;n haar ook al in een staart gedaan omdat ik bang was dat de tor misschien in m'n haar zou kruipen. Na een uurt te liggen draaien en woelen zag ik hem weer... dit keer bij m'n tas. Ben meteen naar buiten gegaan en de bewaker heeft hem opgepakt (echt.. met z'n blote handen) en de bosjes ingegooid. Hierna was het geen probleem meer om in slaap te vallen ;-) Stom eigelijk... vindt het geen probleem hier om alleen te reizen op s'avonds op straat te lopen, maar die insecten..... Dat wordt lachen op Borneo!

De volgende ochtend ben ik om 10.00 met de boot richting Phi Phi gegaan. de boottocht duurde anderhalf uur. Toen we vertrokken was de lucht strakblauw en de zee was rustig. Halverweg werd de zee steeds onrustiger en de lucht was heel donker. Gevolg... een stevige regenbui. Maar hier is het niet erg als het regen omdat het warme druppels zijn! Het is wel raar om op dezelfde zee te varen die nog niet zo lang geleden bijna het hele eiland heeft overspoelt! Mijn eerste indruk van Phi Phi was heel goed. Het plaatsje waar de boten aanmeren is meteen de grootste plaats van het eiland en vol met leuke winkeltjes en restaurantjes. Na even zoeken vond ik een prima hostel midden in het centrum. Een half uur na aankomst lag ik al heerlijk aan het strand. Met een uitzicht op een strak blauwe zee omgeven door hoge rotsen! Kijk, je kan het slechter treffen!! Ik heb de hele middag lekker op het strand gehangen. Aan het eind van de middag zat ik op een terasje met een heerlijke fruitshake (met bloem), een super uitzicht en een muziekje erbij... Dit komt denk wel dicht bij het paradijs. Het is hier zo mooi, zeker het mooiste eiland wat ik ooit gezien heb en heel, heel indrukwekkendqua natuur! Een nacht zou hier niet genoeg zijn, dus ik besloot dat ik hier zeker twee nachten wilde blijven.

Zaterdagochtend ging ik een boot/ snorkel tochtje maken om het eiland. Phi Phi bestaat uit twee delen. Phi Phi Don en Phi Phi Ley. Phi Phi Don is het grootste eiland. Hier heeft de Tsunami heel hard toegeslagen. Het strand waar ik gister aan lag is tijdens de Tsunami het hardste getroffen. Er hangen hier veel foto's van restaurants en hotels na de Tsunami. En de straatjes waar ik nu om m'n gemakje doorheen slenter liggen op de foto's vol met rotzooi. Erg raar gevoel hoor! Ook zie je op straathoeken Tsunami Evacuation borden. Deze geven de route aan die je moet volgen bij een Tsunami. Verder zie je overal zandzakken liggen en heel veel rotzooi, ook allemaal nog van de Tsunami. De eerste snorkel stop was net buiten de haven. Het snorkelen hier is echt zo mooi! Allemaal gele visjes en ook grotere die overal om je heen zwemmen. Het water is zo helder dat ik vanuit de boot foto's kon maken van de vissen. De tweede stop was Bamboo island. Het zand hier is zo wit en het water zo blauw, echt ongeloofelijk! De volgende snorkelstop was in Maya Bay. Het strand van Maya Bay is gebruikt om The Beach te filmen. Ook hier hebben we gesnorkeld. Het leek net alsof ik in een aquarium sprong. Zo onwijs veel vissen. Op nog geen centimeter van je masker zwemmen ze op hun gemakje voorbij! Ook hier weer de gele vissen maar ook blauwe en witte. De gele vissen blijken te bijten. En ik voelde soms wel wat kriebel aan mn arm, maar dat bleek dus het bijten van de vissen te zijn. Het strand van Maya Bay was echt witter dan wit. En verreweg het allermooiste strand dat ik ooit gezien heb. Het water was lichtblauw en de baai werd omringd door super mooie en hoge rotsen! Echt paradijs! De laatste snorkelplek was aan recht onder de rotsen. De zee was daar heel diep en het water echt donkerblauw! We snorkelde langs de rotsen. En op het koraal zag ik kreeften, zeeegels en allerlei mooie planten. Mooi, maar ik vond dit ook wel een beetje eng. De stroming was heel sterk en we moesten zeker 2 km van de boot af om alles te bekijken en die 2 km moesten we daarna dus ook weer terug zwemmen tegen de stroming in. Maar goed, het was zeker de moeite! Tijdens de boottrip heb ik nog een leuk meisje ontmoet waarmee ik s'avonds ben gaan eten. Maar voor het eten ben ik met haar nog even naar het hoogste punt van Phi Phi gelopen waar je echt een geweldig uitzicht over het eiland hebt.

Vanochtend heb ik nog even op het strand gelegen en om 14.00 ging m'n boot terug richting Krabi. Vond het eigenlijk stiekum toch wel heel jammer om weer terug te gaan. En heb me dan ook heilig voor genomen om zeker een keer terug te gaan om alle andere eilanden in de buurt te bekijken! De boten die tussen de eilanden en het vaste land varen zijn helemaal overdekt. Ik zat in het onderste deel van de boot. Ik zat lekker te lezen toen er echt een hele bool water door het raam (wat gewoon dicht was) kwam zetten. Gevolg... ik was echt kletsnat! En ik schrok zo omdat je natuurlijk niet verwacht nat te worden in een overdekte boot dat ik in een reflex de thaise jongen naast me heel hard in z'n arm kneep. Hij zal wel gedacht hebben, die stomme toeristen zijn ook niks gewend! maar goed ik ben nu veilig in krabi. Morgen nog een dagje strand en daarna in Bangkok echt gedag zeggen tegen Edith. M'n volgende berichtje gaat waarschijnlijk uit Singapore komen.

Deze keer kan ik echt niet anders dan foto's plaatsen waar jullie denk allemaal erg jaloers op zijn ;-) Sorry!!

Kus Joyce