Bali, eiland van de goden

Donderdagmiddag zou ik rond twee uur via Singapore naar Den Pasar (Bali) vliegen. Dus nu het afscheid nemen van Edith ging ik richting het vliegveld. Om een uurtje of half 12 wilde ik in checken. En ... ja hoor... vertraging. We zouden pas om drie uur vliegen en ook nog eens via Jakarta gaan. Dit zou betekenen dat we om ongeveer middernacht op Bali zouden aankomen. En in Jakarta maar 40 minuten hadden om over te stappen. Ok, hmm... als goedmakertje kregen we een lunchbon dus ik heb uitgebreid geluncht om mn tijd te doden. Eenmaal bij de gate ontmoeten ik een nederlands/ franse jongen die als skileraar in La France werkte en in de zomermaanden een beetje door Azie trok... hmmm dat klinkt wel ideaal natuurlijk! Maar goed het doel van mijn babbeltje met hem was regelen dat ik met hem een taxi kon delen als we midden in de nacht op Bali zouden aankomen. Het leek hem een goed plan een taxi te delen, dus dat was mooi geregeld! Uiteindelijk gingen we tussen half vier en vier uur de lucht in richting Singapore. Op Singapore mochten we even uit het vliegtuig en daarna vlogen we door naar Jakarta. Op Jakarta moesten we een uur wachten om uiteindelijk naar Den Pasar te kunnen vliegen. Op elke vlucht had ik warm eten gekregen dus ik zat echt helemaal vol! Eenmaal op Bali aangekomen werden we welkom geheten door een groot, rood bord waarop te lezen was dat op drugs de doodstraf stond.... welkom in paradise... Ik had in Thailand nog een grote rol tape gekocht en de armgaten van m'n rugzak helemaal dichtgetaped. Ik had namelijk onderweg een aantal verhalen gehoord over mensen waarbij er drugs in hun rugzak gestopt was. Dus een stukje tape leek me geen overbodige luxe! Ik heb met Joris een taxi naar Kuta genomen en met veel moeite vonden we nog een hostel wat open was. De kamer was prima voor 3,5 euro. En ik ben bijna direct in slaap gevallen.

Vrijdagochtend eerst Kuta ingeweest en lekker ontbeten. Overal op straat zag ik vrouwen in traditionele kleding bakjes (gevouwen van bladeren) met rijst, koekjes en bloemen neerleggen. Voor de deuren, op kruispunten... overal. Dit zijn offers voor de goden en voor de geesten (zodat die tevreden blijven). Ook zie je heel veel tempeltjes hier. Bij mensen in de achtertuin, in huis, op straat.. overal. Dus ook naast de Starbucks en de Mc Donalds. Vind Kuta niet zo leuk en ik besloot ook meteen om de volgende dag al verder te gaan. Veel te toeristisch hier. Ze hebben wel grappige t-shirts met teksten als... Osama can't surf! Ik heb hier en daar wat geinformeerd naar prijzen voor surfcursussen, bustickets naar andere dorpen etc. Rond een uurtje of half vijf ben ik achterop de scooter naar de Tanah Lot tempel geweest. Een belangrijke tempel op Bali die op een rots aan zee staat. Het was er onwijs druk. Maar het was wel erg mooi om te zien. Ik heb daar ' heilig' water gedronken en door drie priesters laten zegenen. Vervolgens kreeg ik een paar korrels rijst op mn voorhoofd geduwd en een bloem achter mn oor gedrukt. De scooterdriver was helemaal onder de indruk van de manier waarop ik achterop de scooter zat, where did you learn to sit like that??? Ja, wat kan ik zeggen, Vietnam he! En in Vietnam hoefde ik ook geen helm op, hier wel. S'avonds heb ik heerlijke gado-gado gegeten en nog een beetje door Kuta geslenterd.

Zaterdagochtend zou ik om 9 uur met de shuttle bus van Kuta naar Ubud gaan. Maar omdat ik de enige persoon was die geboekt hed en de bus niet alleen voor mij ging rijden moest ik tot 11 uur wachten. Eenmaal onderweg naar Ubud kreeg ik een hele andere kant van Bali te zien. We reden door een heel groen en heuvelachtig landschap dat werd afgewisseld door rijstvelden. overal onderweg waren tempeltjes te zien en over bij de tempels en op straat lagen kleine offerbakjes met rijst en bloemen. Ook zag ik veel mannen in traditionele balinese kleding (sarong en een door band op hun hoofd). De vrouwen dragen hier ook een sarong en daarover heen blousjes van kant. Zag er echt heel mooi uit allemaal, en paste veel meer bij het beeld dat ik van Bali had. In de shuttle bus zat een amerikaanse jongen uit San Francisco (Rob) met wie ik aan de praat raakte. Hij ging ook naar Ubud. Dus toen we daar aankwamen en in de stromende regen op zoek gingen naar een guesthouse had ik niet kunnen bedenken dat ik de komende twee dagen met hem zou optrekken. nadat we een leuk slaapplekje gevonden hadden besloten we wat te gaan lunchen in cafe Lotus. Echt een super, super mooie lokatie omdat je uitkijkt op een vijver met daarachter een soort tempel. In de middag hebben we een beetje door ubud geslenterd, en s'avonds zijn we weer bij cafe Lotus gaan eten. Ubud is echt super leuk en 10 keer beter dan Kuta. De volgende dag heb ik met die amerikaan een bezoek gebracht aan Mas en Celuk. Mas staat bekend om zijn houtsnijwerk, Celuk om z'n zilver. Op pad met iemand die je net kent en zeker als het ook nog een jongen is lijdt tot erg grappige taferelen. Onze twee taxidrivers drukte hem in Celuk op het hart dat hij hier echt een mooi ring voor z'n " girlfriend" moest kopen. En toen ik probeerde uit te leggen dat dat niet het geval was en dat we elkaar pas net kende en gewoon een taxi deelden konden ze alleen maar vol ongeloof lachen. Een van de twee taxidrivers was echt heel grappig, toen hij door had dat ik uit Belanda kwam noemde hij me steeds Dutchie. Maar ik verstond steeds dt hij Dushi zei. Toen ik hem had uitgelegd wat dat betekende probeerde hij me Dushi te noemen, maar ipv Dushi zei hij de hele tijd... juicy! S'middags zijn we eerst naar het Monkey Forest geweest. Maar na een rondje door het bos vond ik het wel prima. Die apen zijn wel leuk maar ook superbrutaal. Daarna hebben we lekker in het zwembad gelegen want het was echt superwarm geworden. s'avonds hebben we een cezakdance gezien. Ubud staat bekend om zijn vele traditionele dansen die je hier kunt zien. De Cezakdance was echt heel bijzonder om te zien. Een hele groep mannen zit in een kring en roepen alleen maar cezak, cezak, cezak. Tot ze in een soort trance raken. Ze zwaaien met hun handen en draaien met hun hoofd. In het midden van de cirkel dansen een aantal vrouwen in hele mooie kostuums. Het was een erg apparte ervaring. En heel leuk om te zien. na de voorstelling gingen we eten. We hadden een heel leuk restaurant gevonden. We kregen een welkomsdrankje en alletwee een bloem in ons haar. M'n Gado-Gado was heerlijk en het restaurant superleuk. Alleen zat het vol met nederlandsers. Dat was wel minder... volgens mij was het Fox reisgezelschap ofzo... echt te luidruchtig!

Maandag hadden we weer een chauffeur geregeld die ons naar de Besaki tempel (moedertempel, grootste tempel van Bali), Elefhant cave, Vulkaan en nog een andere tempel zou brengen. De vulkaan was erg indrukwekkend om te zien. De Besaki tempel was ook heel mooi, maar eigenlijk vond ik het uitzicht vanaf de tempel nog veel mooier! Bij de Elephant cave heb ik een een slang gezien en echt een hele grote, dikke hagedis. Van deze twee beesten was ik meer onder de indruk dan van de Elphant cave! S'avonds weer met Rob uit eten en afscheid genomen. Want de volgende ochtend zou ik om 11.00 met de shuttlebus naar Bedugul gaan. De rit naar Bedugul, dinsdag was een heerlijke rit van ongeveer twee uur door het super mooie landschap van Bali. In Bedugul aangekomen was mn eerste indru van het dorp nogal slecht. En dat bleek te kloppen.... het was er echt ongeloofelijk saai! Behalve de tempel in het meer en het meer zelf was er echt helemaal niks te beleven. Ik heb de hele middag aan het meer zitten lezen, hopend dat het snel de volgene dag zou zijn. Zodat ik hier weg kon!

Woensdagochtend weer met de shuttlebus en deze keer richting Sanur. Na de bergen en het meer van bedugul was ik echt toe aan lekker op het strand hangen. Sanur was echt mooier en rustiger dan Kuta. Er waren veel minder mensen op het strand dus kon ik ongestoord lezen, zwemmen en een beetje in de zon liggen. Dat heb ik de hele middag volgehouden. S'avonds tijdens het eten werd ik nog getrakteerd op een echte balinese dans. Altijd leuk!

De volgende dag heb ik ook het het strand doorgebracht en s'avonds ben ik met de shuttlebus richting Kuta gegaan. Ik wilde vrijdag nog een dagje surfen in Kuta. Dat heb ik vandaag gedaan, en dat was echt super leuk! Hele hoge golven en het lukte me vrij goed om ook echt op het board te staan en de golven te pakken! Morgen vlieg ik naar Jakarta en dan s'avonds terug naar Nederland. Ik had namelijk voor morgen een ticket geregeld naar Jakarta. Zodat ik mn laatste week op Java kon doorbrengen. Of misschien als ik helemaal genoeg zou hebben van de tempels (die op een gegeven moment allemaal op elkaar lijken) eventueel een week eerder kon terugvliegen naar Nederland. Nadat ik het nieuws over de aardbeving op Java gehoord had leek het me niet een goed idee naar Java te gaan. Zeker omdat met name het getroffen gebied het gebied is waar ik heen had gewild. Dus dit betekend dat ik een week eerder ga terugvliegen en dus morgen (zaterdag) vanaf Jakarta naar Amsterdam vlieg.

Op z'n super geweldige ervaring maakt het voor mij weinig uit dat ik iets eerder terug kom. Ik heb het super gehad. Zoveel gezien, zoveel mensen ontmoet, zoveel gedaan! Zoveel geleerd! Ik zou het zo weer dan! Tuurlijk heb ik wel mindere momenten gehad maar de leuke en goede momenten zijn verreweg in de meerderheid. Bedoel de afgelopen 3 maanden heb ik achterop ontelbaar veel scooters in Vietnam gezeten, ik heb een trekking gedaan in de bergen,Ik heb geparasaild, de tempels van Ankor gezien, in Thailand op de stranden van Phi Phi gelegen, Hong Kong onveilig gemaakt, de Cezakdance op Bali gezien, en hier gesurfd! Laten we wel zijn, dat had ik nooit meegemaakt als ik thuis was gebleven!

Net op het strand was er een soort benefitconcert voor de slachtoffers van de aardbeving op Java... en daar sta je dan met je voeten in het zand, de zee op de achtergrond en verder niks aan de hand. Terwijl op het eiland naast je zoveel doden zijn gevallen.... Soms kan het raar lopen , als ik bedenk dat mijn oorspronkelijke planning was om op Bali te eindigen (volgende week) en dan deze week op Java te zijn. Had ik die planning aangehouden dan was ik op Java geweest tijdens de aardbeving en de kans dat ik dan in Yokja geweest zou zijn of daar in de buurt was heel groot geweest!!

Anyway, ik vond het super leuk dat jullie allemaal zo met me megeleefd hebben via mn site. En met name Rob en Edith en de kids wil ik nomaals heel erg bedanken voor alles! Ik zou zeggen tot snel allemaal!

Dikke kus Joyce